11.15.2012

εγινε ρε μιλαμε

Η φαση ειναι καφασι.Που λεει και η Μαρέια.
Δηλαδη τι?
Σου λειπει τοσο λιγο και τοσο πολυ ταυτοχρονα.
Ειναι αυτα που αισθανοσουνα ή το ιδιο το ατομο που σου λειπει πραγματικα?
Φυσικα και δεν μπορεις να αναγκασεις καποιον  να σε σκεφτεται.
Αλλα ποσο θα μου αρεσε..Οχι να σε αναγκασω να με σκεφτεσαι..Αλλα να παρεις την πρωτοβουλια (σωστη αυτη τη φορα οχι σαν αυτη με το πορτοκαλι πραγμα) και να το κανεις μονος σου.
Ειναι παραλογο.
Ολα ειναι παραλογα.
Κοιτα λιγο.
Πως ειμαστε?
Τι ειμαστε?
Και οι αλλοι?
Αλλαζουν οι ανθρωποι,αλλαζουν οι εποχες,η γκαρνταρομπα μου,τα μαλλια μου ακομα και διαφορετικο χαρτι υγειας πηραμε,αυτο με τα λιγοτερα φυλλα (κριση δικε μου),ολα στον αερα.
Και ο φριντομ αυτη τη στιγμη παιζει ενα μελαγχολικο τραγουδι,και αχ αυτη η αγγαλια που μου εδωσες πριν φυγεις πολυ μου αρεσε,και καθε πρωι που ξυπναω σε σκεφτομαι λιγο.
Ποσο περιεργο ειναι.
Σαν πεταλουδα στο στομαχι.Οχι φαση ερωτας.
Απλα ενα σφιξιμο.Ειναι διαφορετικο.
Και ανεξηγητο.
Και γω κουραζομαι πολυ.Σχολη-δουλεια-υπνος-διαβασμα και ξαναπαλι απ την αρχη.
Και αυτα τα κωλοσηματα.Εδω μου χουν κατσει.Εφιαλτης καθε νυκτα.
Και αυτοι οι φιλοι.Δεν καταλαβαινομαστε πια.Ο καθενας στον πλανητη του.
Μα δεν εχω τις αντοχες να ακουσω τα ιδια και τα ιδια,και ξανα απο την αρχη.
Εμενα καποτε μαρεσαν αυτα.Αλλα αλλαξα και γω,σαν τις εποχες.Μην επαναλαμβανομαι.
Κουραζω τον αναγνωστη..Αναγνωστη παρε μια καρδουλα <3 p="p">Εχετε γινει και πολλοι τωρα,και φοβασαι να εκφραστεις.Νταξει οχι.
Αλλα και παλι.Ειναι πιο αμηχανο.
Νυσταξα,οπως νυσταζω απο ταπογευμα.
Αλλα μικρο το μεροκαματο και η καψα μου μεγαλη.
Το πε και ο Χατζηχρηστος,ποια ειμαι εγω να το αμφισβητισω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου