6.30.2010

κατι που επρεπε να βγει

Κατι τετοιες στιγμες αναρωτιεμαι αληθεια που μπορεις να βρεις την δυναμη?
Παραδεχομαι πως δεν εκλαψα..Ισως δακρυσα.
Γιατι αν ηθελα να κλαψω επρεπε να βρω εναν ωμο να το κανω..Και ποιον ωμο να εμπιστευτεις πλεον 
να σε δει στην πιο αδυναμη στιγμη σου?
Προσπαθεις να βρεις και να δωσεις αγαπη και αυτο ειναι λαθος!Αλλα πως γινεται οτι και να κανω να σου φαινεται λαθος?
ΘΑ μπορουσα να ημουν διαφορετικη!Αλλο χρωμα,αλλο μεγεθος,να ημουν ομορφη,με μεγαλα αυτια,χωριε πολλες ελιες στο προσωπο..
Οτι σου κανει κεφι,μπορει να ειμαι μικροτερη αλλα δεν σκοπευω να παιξω σε κανενα ηλιθιο παιχνιδι σου.
Μπορεις να με εξεφτελισεις αν θελεις ή να μου ριξεις μια μαχαιρια στα πλευρα..Και λεω πλευρα γιατι καρδια δεν εχω..
Ειμαι ακαρδη!Αφου δεν μπορω να κλαψω..Δεν μπορω καν να νιωσω μια στιγμη οτι ειμαι ο εαυτος μου
Σκληρο!Γιατι τα συναισθηματα να περιπλεκουν τοσο τα πραγματα?Εχεις σκεφτει ποτε??
Και οταν πεις οτι ολα θα φτιαξουν,γεμιζεις αισιοδοξια και ενθουσιασμο τοτε...
μην το κανεις
ο υπερενθουσιασμος καταστρεφει τα παντα!
Υποσχεσαι κατι στον εαυτο σου και μετα το σκοτωνεις..Εισαι και σιγουρη οτι θα πετυχει
καταβαθως και συ οπως και γω εισαι τοσο σαπιο; που ξερεις οτι εισαι καταδικασμενοσ να εισαι γ παντα μονοσ σου..Σκληρο..
Πολλες φορες το σκληρο ποναει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου