2.26.2011

Καπου να το πω


Μερες περνουν..Και τις μετραω τις μερες..Δεν ειναι καλο αυτο,προκαλει αγχος..
Ξερεις νιωθω πως ειναι σε κατι χαζοαμερικανικες ταινιες που η εφηβη κοπελα βρισκεται στο παρτυ και δεν περναει καλα και ειναι η φαση που η δυνατη μουσικη δεν ακουγεται και σε αργη κινηση βλεπει τους αλλους να διασκεδαζουν και νιωθει μοναξια και το δακρυ κυλαει αργα στο μαγουλο της καθως η καμερα κανει διαφορες ληψεις απο πανω λατω δεξια και αριστερα...
Καπως ετσι νιωθω τελευταια βεβαια χωρις το παρτυ,το δακρυ και τις ποικιλες ληψεις της καμερας...
Και τι σε νοιαζει θα μου πεις...Αλλα ετσι που εχουν ερθει τα πραγματα προτιμω να μιλαω στ μπλογκ μου παρα σε καποιο εμψυχο ον που θα φερει αντιρησεις στα λογια μου..
Ετσι φετος προσπαθω να ανακαλυψω τα ορια της κυκλοθυμιας και της νευρικοτητας που μπορει να εχει ενας ανθρωπος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου