μετρό

Οι φωτιές έσβησαν. 
Το  γιούρο τέλειωσε. 
Η Εθνική κέρδισε, η Εθνική έχασε. 
Οι εκλογές έγιναν.
Το καλοκαίρι έφυγε.
Τα σχολεία αρχίσαν για τους νεότερους,
οι σχόλες ετοίμαζοντα για τους πρωτοετής,
τα κομματόσκυλα ετοιμάζονται να σε πλησιασουν με το που πατήσεις το πόδι σου σε ακτίνα 100 μέτρων απ'τη σχόλη.Ενιγουέι.
Η δική μου σχόλη,που την νιώθω τόσο ξένη και οχι προσιτή για μένα,θα κάνει ενα π'αρτυ λέει για να μας καλωσορίσει..Μαλακίες.
Που μοιράζουνε όρεξη γιατι αισθάνομαι μου τελείωσε.

Και τοσα νευράκια που πνίγονται μέσα σου για να μην γίνεσαι κουραστηκός,και αυτα τα 6 λεπτά που πρεπει να περιμενεις το μετρο,και τι να κάνεις μέσα σε 6 λέπτα?
Ειναι πολλά για να μην κάνεις τίποτα,αλλα και λίγα για να σκεφτείς και αναλογιστείς για το τι κάνεις στη ζωή σου.
Και όση ωρα έχεις προχειροσκεφτεί αυτο το πόστ,συμβαίνει ξαφνικα να βρισκεσαι ΠΑΝΤΑ μεταξυ των 2 βαγονιών και πότε μπροστα απο μια πόρτα.
Αλλα ολο και καποια πορτα θα ανοιξει καποτε για μας.Σωστα?