αντηλιά

Ξέρεις ποναει μέρες το δόντι μου.
Πονάει τοσο που πιστεύω πως εχει χαλάσει για τα καλά.
Ξέρεις εχω αλλάξει και καποιες συνήθειες.
Δεν ήθελα μα τις άλλαξα.
Επίσης θέλω να ξέρεις πως έχω χωρέσει μια λεπτή λεπτή χαραμάδα(τόσο λεπτη όσο ενα χαρτι Α4) αισιοδοξίας μεσα στην καθημερινότητα μου.
Έχω και γλάστρες στα μπαλκόνια μου.
Οι 4 απο αυτες εχουν και ζωντανα φύτα μέσα.
Οι άλλες 4 δε τα πήγαν και τόσο καλα με τη ζωή, αλλά μου μειναν και οι γλάστρες και τα πιατάκια τους.
Ξέρεις τι αλλο θέλω να ξέρεις?
Πως καθε μέρα σιωπηλά και ήσυχα παλεύω με τους δαίμονες μου και τα πηγαίνω περίφημα, που αυτό ειναι και το νόημα μου είχα πει.
Μην έχεις αυταπάτες πως τρέχω γυμνή στα λιβάδια και πως 'εχω βρει την αλήθεια της ζωής.
Ολα ψιλομάταια ειναι.
Αλλά μαρέσει να βρισκόμαστε σε δουλίτσα και να κοιτάμε με ζαρωμένα ματια απο την ταχα μου αντηλιά,την αισιοδοξια και τα ωραία πράγματα που συμβαίνουν όταν εχεις γυρω ανθρώπια να αγαπάς και να σε αγαπάνε.