3.18.2016

Ιδρωμενα μαλλιά κολλημένα στο κούτελο

Ξύπνησα.
Μα δε θέλω να σηκωθω απο το κρεβάτι.
Φοβάμαι πως πρεπει να ξαναζησω μια συνηθισμένη μέρα,με την κατάλληλη δόση κανονικότητας και συμβατικότητας.
Είναι αυτή η ζωή που όλο λέω πως θέλω να την αλλάξω,και όλο βυθιζομαι στον ωκεανό της ρουτίνας μου.
Σηκωνομαι,τα μαλλια μου κολλημένα στο κούτελο απο τον ιδρώτα,μα σκέφτομαι το νεο μου σπίτι που θα έχει ερκοντισιον και ξαφνικα με αυτήν την ιδέα λύνονται όλα μου τα προβλήματα.
Η νέα προοπτική η νέα μου αρχή θα σαπουνισει και θα ξεπλύνει τη μουχλιασμενη μου ζωή.
Θα είναι λες και θα την έχω χαπακωσει με βιταμίνες καί σίδηρο και η όρεξη μου για το αύριο θα διπλασιαστεί.
Αλλά τι λέω.
Οτι και να πολλαπλασιασεις με το μηδέν,γίνεται μηδέν.
Φτιάχνω τον καφέ μου.
Το ξανασκεφτομαι.
Πολύ βολικό βρε μαρακι να μετακομίσεις τη μιζέρια σου σε ενα νεο σπίτι.
Και στις Μπαχάμες να μετακομιζες,πάλι τα ίδια θα ήτανε.
Το πρόβλημα σου είναι πιο βαθύ.
Τι κακή επένδυση χρημάτων η ψυχοθεραπεία
Χωρίς αυτήν η προοπτική του νέου σπιτιού θα με ολοκλήρωνε με ικανοποίηση.
Τώρα,για κάτσε ψαχτο καλύτερα.
Η ουλή σου είναι πιο βαθιά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου