Ξέρω γιατί σου άρεσε τόσο να σε αγκαλιάζουν.
Έθετες μια περίμετρο στη στεναχώρια σου.
Και όταν καμιά φορα ένιωθες πως η λύπη σου ήταν πιό μεγάλη,
ήθελες πιό μεγάλα χέρια να στην αγκαλιάσουν ,
ωστε να μη μένει καθόλου στεναχώρια ελεύθερη.
Και καμιά φορά δεν έβρισκες τα πιο μεγάλα χέρια,
εμενες εσύ και η στεναχώρια.
Και αναγκαστικά την κοίταζες.
Λιγο λίγο την έμαθες και ήρθες πιο κοντά στο να την αποδεχτείς.
Και κάπως ξεκίνησε να είναι πιο διαχειρίσιμη..
Και ήρθε εκέινη η ημέρα, που με κοίταξα και χρησιμοποίησα τα δικά μου χέρια για το όλο θέμα της περίφραξης.
Και τότε δεν είχα ανάγκη άλλων χέρια για αγκαλιές.
Είχα δύο δικά μου, και μου περισσέψαν οι αγκαλιές μόνο για να μεταφέρω ορμόνες χαράς σε όλο μου το σώμα.
Αυτό είναι λάιφ γκολ ρε μπόι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου